Małe jeziorko

Alice

- Wolę normalną rozmowę. - mruknęła ponuro. Głosy w głowie potrafiły prowadzić do szaleństwa tym bardziej jeśli słuchało się ich wszystkich. Na szczęście przez tyle lat potrafiła się już wyłączac.

Amber

-Jutro są moje 190 urodziny.-powiedziała dziewczyna. -Wyklneli mnie gdy miałam 47 lat. Od tego czasu uciekam. Najgorsze jest to,że jestem inna.Ne umrę. Jedynie ktoś może odebrać mi zycie i to nie jest nawet wampir..-westchnęła.-Wszystko to przez dhampira.Sama nie wiem czemu to zrobiłam.Przecież jego ojciec wymordował nasze dzieci...-dodałapatrzac na swoje odbicie w wodzie. -A Ty .?-spytała.

Alice

- Czyli chyba... Najlepszego. Cóż... Mało pamiętam ze swojego ludzkiego życia. Potem wędrowałam - na początku byłam krwiopijcą, ale wybierałam w większości osoby potocznie nazwane "złymi". Potem ludzka krew mi obrzydła... Przeszłam na wegetarianizm. Byłam w dwóch rodzinach tej tutejszej, wielkiej pijącej krew ludzi i wegetarian, ale ta druga szybko się rozpadła... W sumie to się włóczę. - wzruszyła na koniec ramionami.

Amber

-Więc ile sobie liczysz lat.?-spytaławampirzycę.Już nie przeszkadzał jej ten dziwny zapach. Przyzwyczaiła się do niego tak jak do jego właścicielki.

Alice

- Hmm... będzie jakieś 250-300... O ile dobrze pamiętam 273. - odpowiedziała z małym wahaniem. Cóż... Liczba trochę duża. xP Raczej nie spodziewała się większej reakcji ze strony dziewczyny, ale kto wie?

Amber

-I zatrzymałaś się na siedemnastu.?-spytała.-Zazdroszczę.Nie miałam tego szczęścia.-powiedziałaz usmiechem. Nie była taka zła na jaką wyglądała. Amber po prostu juz nie ufała nikomu. Nawet sobie.Wstała i wyciągnęła do niej dłoń.-Chodź Alice.Usiadźmy nabrzegu, ta kra niebawem stopnieje,wiem to-powiedziała otwierajać oczy.Tak miała wizje.

Alice

- Za pare dni liceum! - jęknęła żałośnie. Zobaczyła w myślach dziewczyny wizję. Złapała Ją za dłoń i wstała błyskawicznie. Przynajmniej nie musiała niczego przy Niej udawać.

Amber

Gdy znalazły się na brzegu kra opadła nad no.-Wiesz już wszystko Alice.-powiedziała dziewczyna wyciągając pazury.-Mam teraz dwa wyjścia, albo rozszarpać Cię,albo zmusić do przyjacielskiej wierności-powiedziała zpowaga.Nie było jej wszakże do śmiechu.

Alice

- Czy byś tego chciała czy nie osoby z moją zdolnością i tym podobnymi się tego dowiedzą. - odpowiedziała melodyjnie. - Poza tym nie jestem osobą skorą do wyjawiania sekretów. - dodała po chwili szczerze. - A rozszarpanie wampirzycy z takimi zdolnościami jak ja już nie wspominając o samej wampirzej skórze nie jest łatwa. - stwierdziła z figlarnymi ognikami w oczach i lekkim uśmiechem.

Amber

Usmiechnęła się cwanie.Przyłożyła pazury do jej policzka.-No cóz. Nie należę już do plemienie, poza tym i tak mnie ścigają-powiedziała dźwięcznie z serdecznym usmiechem.Schowałą pazury i podała jej dłoń.-Przyjaciółka.?-spytała.

Alice

- Ale prawdziwa? - zapytała dla pewności z chytrym uśmieszkiem. Przyjaźń na papieże była dla niej bezwartościowa.

Amber

-Prawdziwa.-odpowiedziała.Widać wampirzyca nie znała likantropów zbyt dobrze.Każde ich słowo miało wartość. Amber i jej ród trzymała się tego. Drapnęła się pazurem tworząc ranę i podsunęła jej pod nos krople krwii na palcu-Spokojnie. Zliż-poprosiła.To był symbol likantropskiej wierności.

Alice

- Amber, chociażby kropla krwi może mi zmącić w głowie. - pwoiedziałą stanowczo wstrzymując powietrze. - Poza tym ja krwi nie mam... xD - gdyby się zapomniała mogłaby zrobić z łatwością krzywdę likantropce. Nie śmierdziała Ona tak jak wilkołaki, więc mogłoby to się skończyć tragicznie.[/i]

Amber

-Proszę-powiedziała dając sobie sprawę z tego co robi jej wizja mówiła jednoznacznie, że nic się nie stanie.Przesunęła palcem z krwią po ustach Alice. Dla spokoju wampirzycy przemieniła się w pumę. Zamruczała łagodnie okrążając ją. "Nikt mnie nie zabije. A już napewno nie Ty "powiedziała w myslach " Zginę z ręki likantropa, lub własnego dziecka" powiedziała wspominając przepowiednię "Gdyby miała się nie spełnić miałam nie dożyć 100 lat. Niebawem będzie 200. Ufam Ci..Bezgranicznie kłaczu"-powiedziała siadając przed nia w pozie przypominającą psa. Zamruczała jeszcze. Jeśli wampirzyca wytrzyma i wyrazi zgodę miała zawyć oznajmując o tym wszystkim.

Alice

Oblizała usta z wahaniem. No tak... Nie był to człowiek, ale miał taki posmak. Jęknęła cicho.
- Przyszłość zawsze może się zmienić. - odpowiedziała stanowczo. Sama coś o tym już wiedziała... Mały wypadek, który potrafi zmienić resztę życia lub może bardziej egzystencji... To jest śmieszne. Ironia losu.