Duże jezioro.

Noemi

Nachyliła się nad nim. Wstrzymała oddech i wpatrywała się w niego. Uśmiechnęła się sama do siebie.

Blake

Po jakimś czasie ocknał się.Przeniósł wzrok na dziewczynę.Wszechobecny smród drażnił teraz jego nozdrza.Podnióśł się na wyprostowanych rękach i odsunął się od niej.Wszystkie pozostałe dolegliwości zniknęły. Obserwował ją dłuższą chwilę i przyznał jej w duchu rację. Stawał się kimś zupełnie innym.

Noemi

Wyprostowała się i spojrzała na niego. Wciągnęła powietrze nosem. Człowiek - powiedziała po cichu.

Blake

Zlustrował okolicę wzrokiem ,ale nikogo nie zlokalizował. -Więc czemu mnie nie zabijesz.?-spytał odnosząc jej słowa do siebie. Skoro była krwiopijcą, a on człowiekiem miałaby nie lada ucztę

Noemi

- To ty nie wiesz ? - zapytała. - Mogłabym gdyby nie fakt, że jesteś w trakcie transformacji i możesz stac się w nadmiarze emocji wilkołakiem - wyjaśniła. Nie dodała, że mógłby ją zabic, bo jest o wiele silniejszy.

Blake

-Nie jestem silniejszy od Ciebie-rzucił nagle próbując się podnieść. Stanął przed nią chwiejąc się niespokojnie. Czuł się słaby i nieco inny.

Noemi

- Jesteś - mruknęła. Nawet nie wiesz jak bardzo - pomyślała. Przyglądała mu się uważnie, ale cały czas tropiła człowieka.

Blake

Usiadł jak poprzednio na kamieniu i penetrował wzrokiem okolicę. Chwycił zdecydowanie większy kamień i cisnął nim w taflę wody. -Mam uwierzyć w te wszystkie bajki.?-spytał bardziej siebie niż jej. _przecież nigdy nie spotkałem kogoś "mojego pokroju-dodał -Skąd niby pewność,że coś ze mną nie tak , to się dziedziczy.?-spytał wzdrygając się na samą myśl ,że w jego rodzinie było takie bydło.

Noemi

- Nie wiem - odpowiedziała. - Nie znam się na wampirach, ale wydaje mi się, że tak - dodała.

Blake

Jakaś dziwna wściekłośc zaczęła w nim wzbierać. No pięknie-pomyślał- Całe życie do bani. Westchnał obracając w dłoni mały kamyczek. Wszystko dookoło zaczynał widzieć inaczej. I jeszcze ona. Dziewczyna, która dosłownie i w przenośni zawróciła mu w głowie pozostawiając w niej delikatnie mówiąc spory burdel.

Noemi

- Powinieneś się cieszyc. Nie jesteś człowiekiem. Tą słabą rasą. Możesz wszystko - powiedziała z uśmiechem. Sama była zadowolona gdy została przemieniona.

Blake

-Nie widze nic dobrego w byciu dziwactwem, ba potworem i to jeszcze na tych chorych regułach-mruknał

Noemi

- Jeszcze będziesz się cieszył - powiedziała. - Jest nas więcej. Nie musisz się martwic o to, że zginiesz - dodała.

Blake

Przeniósł wzrok na drobną sylwetkę rudowłosej dziewczyny i zasępił się na chwilę. NIe mogło być prawdą ,że w jego rodzinie żyły baśniowe stwory.? Wiedziałby o tym. POza tym z książek z dzieciństwa wiedział,że o owej rzeczy informuje się potomków, a u niego w domu nigdy nie wspominano nazw tych dziwadeł.

Noemi

Wciągnęła ponownie powietrze nosem. A co tam nie będzie się ograniczac. - Zaraz wracam - odpowiedziała i pobiegła w swoją stronę. Po chwili wróciła. - Jestem - odparła z uśmeichem.