Duże jezioro.

Blake

-Nie sądzę-odparł stając przed nią. Był rosły i silny, ale nie aż tak. Poza tym nadal upierał się przy swojej gorączce.

Noemi

- Uwierz mi - powiedziała. - Z resztą sam zobaczysz - dodała z uśmeichem. Takiego młodego to można się bac. Nie panuje on nad sobą.

Blake

-Nie chcę- odpowiedział niebiezpiecznie przybliżając się do niej. Warkot ponownie dał się słyszeć z jego warg.

Noemi

- Z powodu ? - zapytała patrząc mu w oczy. Byłą czujna na wypadek gdyby on chciał jej coś zrobic. Zawarczała.

Blake

-Banału.Nie wierzę w te bajeczki.To ,że moje ciało świruje nie oznacza ,że jestem wyimmaginowaną postacią.-odparł. Patrzył głęboko w ciemny brąz jej oczu.

Noemi

- Ja też jestem wyimmaginowaną postacią ? - zapytała patrząc mu w oczy. - Nie zmienisz tego kim jesteś - dodała.

Blake

Prychnał, pomimo mruku miał twarz łagodną i nieco uśmiechniętą. -A co jesteś wróżką,czy innym stworzeniem, ktore nie ma prawa bytu.?-spytał ironicznie. Wampirzyca, wrózka.? To nie było możliwe.

Noemi

- Wróżka - prychnęła pod nosem. - Jestem coś pokroju Draculi - powiedziała. - Jesteś wilkołakiem i moim naturalnym wrogiem - dodała.

Blake

-Nie czuję tego-przynzał starając się tłumić warkot. Skoro już wszystko szło na wariackich papierach postanowił czegoś spróbować.Przysunał się do niej w mgnieniu oka i objął ją silnymi ramionami tak by mu się nie wysmyknęła. Ich twarze dzieliły milimetry. Dopiero teraz odczuł że całe ciało dziewczyny jest dziwnie zimne. Warkot nasilił się, a jego ciało naprężyło jak struna. Czuł dziwny kwaśny odór od niej, ale starał się wwszystko ignorowac.

Noemi

Śmierdzi - pomyślała. Dotknęła go. Był ciepły. Wręcz gorący. Patrzyła mu cały czas w oczy.

Blake

Odetchnałz ulga.Jeszcze mnie nie zabiła-pomyślał spokojnie walcząc z kłebiącymi się myślami. Warkot nasilił się , nie był w stanie nad nim zapanować.Raz kozie śmierć - pomyślał i przysunął swe usta do jej. Z miłości też nic sobie nie robił. Ostatnio zmieniał się niedopoznania, więc może dlatego zachowywałsię dziwnie. eksperyment powtarzał sobie.

Noemi

Odsunęła się od niego i zawarczała głośno. - Nigdy więcej tego nie rób- warknęła. Nie wierzyła w coś takiego jak miłośc. Głupie złudzenie.

Blake

Przez chwilę odniósł wrażenia,że poznał znaczenie pocałunku smierci. Oblizał wargi. Tak rzeczywiscie były ciepłe , ba nawet gorące. Po plecach przeszły go dreszcze, czuł ,że coś się dzieje, coś narasta. Naprężył się i przykucnął. Na jego twarzy mieszało się przerażenie i kpina dla dziejących się rzeczy. Po chwili warkot przerodził się w skowyt. On sam jakby zaginął. Dziki zamglony wzrok spenetrował okolicę. Pociągnął nosem. Wampir-zahuczało mu w głowie. Rzucił się w jej stronę padająć w połowie drogi na śnieżny puch i tracac kontakt ze światem. To było straszne, przerażające. Przez chwilę czuł jak wraca duchem do ciała i odpływa ponownie niczym mdlejąc.

Noemi

Dziewczyna podbiegł do niego. Sama nie wiedziała czemu. - Blake - powiedziała stojąc nad nim. Nie powiedziała sierściuchu. Sama nie wiedziała czemu.

Alice.

Blake

Po dłuższej chwili jego oddech zaczął wracać do normy. Czuł,że jest blisko, jego węch zarejestrował kwaśny zapach. Powolnie dochodził do siebie. Był w szoku, pod wieloma względami. Po pierwsze wyglądało na to,że musiał zacząć wierzyć w bajki skoro stawał się jedną z nich ,po drugie coś w nim pękło i teraz masa nieznanych mu pod wilczą postacią uczuć kłębiła się w jego sercu, po trzecie bałsię samego siebie bardziej niż kiedykolwiek przypuszczał.