Duże jezioro.

Blake

-To znaczy.?-spytał nagle nieco dociekliwie. Miał już dośc tych wewnętrznych zmian ale co miał zrobić. Przeniósł wzrok na taflę jeziora i odszukał sporawy kamyk, który cisnął z ogromnym impetem w sam środek wody.

Noemi

- Nie długo i nie krótko - mruknęła pod nosem. Spojrzała przed siebie. Silny jest - pomyślała.

Blake

-Więc mimo wszystko znasz miasto lepiej-podsumował przenosząć wzrok ponownie na dziewczyne. -Ile jest w mieście takich miejsc do których lubisz wracać.?-spytał jakby zaczynając się interesować .

Noemi

- Nie mam swoich ulubionych miejsc - powiedziała. - Skąd pochodzisz? - zapytała po chwili. Spojrzała na niego.

Mhm, znaki też mile widziane.
A.

Blake

-Właściwie to nie wiem-przyznał otwarcie. Nie zastanawiał się nigdy nad takimi sprawami. Był z pogranicza Francji i Włoch. Normalnie mu to sarczało. Ich dom zawsze mieścił się w lesie. Właściwie był to swego rodzaju dworek.-Pogranicze Francji i Włoch-odparł w końcu kładąc nacisk na Włochy. Tak zdecydowanie bardziej czuł włoski klimat w sobie niż francuskie reguły. Nie był jednka ani jednym ani drugim i doskonale o tym wiedział. Nawet jego korzenie były z zupełnie innego miejsca. Westchnał niesłyszalnie-A Ty Noemi, skąd jesteś.?-spytał.

Noemi

- Nie wiem - odpowiedziała. Zawsze podróżowałam. Nie wytrzymałam nawet roku w jednym miejscu. - Powiedz mi Blake wierzysz w mityczne stworzenia ? - zapytała. Chciała wiedzieć czy chłopak wierzy w wampiry itp.

Blake

-Mityczne znaczy się jakie .?-spytał nie kryjąc zaciekawienia. Czyżby trafił w kolejne miejsce, w którym wszyscy wierzą w wampiry, wilkołaki i wróźki .? Czy gdzieś na tym świecie jest normalne miejsce.? Zlostrował ponownie okolicę i gdy poczuł jak przechodzą go już znajome dreszcze przymknał oczy. I tak było dobrze skoro jego czujnośc była na razie uśpiona.

Noemi

- No wiesz wampiry, wilkołaki itp. - powiedziała z uśmiechem. Wciągnęła powietrze nosem. Znów ten niepokojący zapach.

Blake

Uśmiechnał się słysząc te słowa. A jednak-pomyślał i otworzył oczy. -Wiesz,że gdzie nie jestem tam wszyscy mają hopla na tym punkcie. -zaśmiał się.

Noemi

- Byc może to prawda. Nigdy nie wiadomo kto siedzi obok ciebie - powiedziała tajemniczo.

Blake

Spojrzał na nią i na chwilę zatraciłsię w jej brązowych oczach. Tak wtedy właśnie obudziła się w nim czujność. Rozchylił lekko wargi z których dało się słyszeć cichy mruk. Szybko oderwał od niej wzrok i cisnał kolejnym kamieniem w taflę rwody, która od uderzenia zmąciła się .

Noemi

Dziewczyna cały czas przyglądała mu się. Coś mi tu nie pasuję - pomyślała. Ponownie wciągnęła powietrze nosem. Warknęła pod nosem. Teraz już wiedziała. Przynajmniej się domyślała.

Blake

Wstał nieco gwałtownie z kamienia i rizejrzał się dookoła dając sobie chwilę by dojśc do siebie., To wszystko stawało się coraz gorsze. Mruczał, myślał, warczał, co jeszcze.? -Wybacz-rzucił nie odwracając się do niej.

Noemi

Wstała gwałtownie z kamienia i znalazła się obok niego. - Chyba już wiem - mruknęła pod nosem wpatrując się w taflę wody.

Blake

Puścił jej uwagę mimo uszu. Oddychał głęboko i spokojnie choć czuł jak jego ciało się napręża. To właśnie przez podobne incydenty opuszczał poprzednie miejsca . Nikt nie umiał mu wytłumaczyć co z nim jest.