Duże jezioro.

Blake

-To nie ważne- odpowiedział i momentalnieznalazł się przed nią. Przykucając przyciągnął ją do siebie i odgarnał jej kosmyk włosów za ucho. Skóra wampirzycy była nieprzyjemnie chłodna ale nie zwracał na to uwagi . Przysunał swe ciepłe wargi co jej i pocałował ją jaknajszczerzej umiał.

Noemi

Odwzajemniła pocałunek. Odsunęła lekko głowę od jego. - Nie rozumiesz, że jesteśmy wrogami ? - zapytała. Mimo swoich słów pocałowała go delikatnie.

Blake

-Nie chcę tego zrozumieć. Nie musimy nimi być-powiedział podnosząc ją i zarzycając sobie jej ręce za szyję. Wpojenie. Tak huczało u cały czas.Musnał ją w usta i spojrzał jej w oczy.-Ma to dla Ciebie jakieś znaczenie,?-spytał.

Noemi

- Boję się - przyznała. - Na początku nie będziesz nad sobą panował i możesz mi coś zrobic.

Blake

-Więc będzesz mnie unikać lub ranić-powiedział patrzać jej w oczy.W tym wszystkim była jeszcze jedna dziwna rzecz.-Nie zjesz nikogo więcej-dodał ciszej.

Noemi

Spojrzała na niego. - Ale czemu ? - zapytała. - To powiedz mi co ja ma jeśc ? - zapytała ponownie.

Blake

Chwilę się zastanawiał.-Czujesz aktualnie głod.?-spytał dziewczynę nie odstępując jej i ukłądając soebie wgłowie plan.

Noemi

No co ty. Przed chwilą polowałam. Starczy mi to na jakiś miesiąc - powiedziała,

Blake

-A moja krew. Smakowała Ci.?-spytał snując myśli i układając je w spójną całośc. Znajdzie sposób, musi.

Noemi

- Tak, ale nie zgadzam się - powiedziała. Nie wiedziałą dokładnie na co, ale nie zgadzała się.

Blake

-Zgodzisz -powiedział i przytulił ją do siebie. Nagle odezwał się w nim ludzki odpowiednik moralności.-Noemi,czy Ty coś..-nie wiedział jak skończyć. Jako człowiekowi bardzo mu się podobała, wilkołak czuł to całe wpojenie,ale czy ona. też coś czuła.?

Noemi

- O dziwo przyznać, ale tak - odpowiedziała. Nigdy nie czuła się podobnie. Spojrzała mu w oczy.

Blake

Wystarczyło. Przemieścił się z nią błyskawicznie na jedno z drzew itak poraz kolejny ją poczałował. Tym razem namiętniej, czyle i przeciągle.

Noemi

Odwzajemniła pocałunek i uśmeichneła się szeroko. Przez tyle tysięcy lat nie czuła się podobnie. Na dodatek nie czuła czegoś takiego do sierściucha.

Blake

Chwycił ją mocniej i zsunął się na gałąź tak ,że teraz na niej siedział i na swoich kolanach trzymał dziewczynę. Do kwaśnego odoru zdążyłsię przyzwyczaić tak jak do zimnej skóry dziewczyny. Trzymając ją za dłoń penetrował wzrokiem las. -Nie masz domu.?-spytał nagle.