Mały Dworek rodziny Margott.

Blake

Nie przestawał jej całować. Wilk , czy człowiek teraz jego emocje skupiały się na niej i choć był bardzo ostrożny i delikatny okazywał jej dużo czułości.-Węc jednak pojedziesz ze mną do domu.?-spytał z zadziornym i dumnym usmiechem

Noemi

- Pojadę - powiedziała. - I jak trzeba będzie oddam za ciebie życie - dodała z uśmeichem. Zaczęła całowac go namiętnie. Czasami jednak odcięcie się od świata poprzez myślenie to dobre rozwiązanie.

Blake

-To nie będzie konieczne-powiedział przekręcając się tak by móc znaleść się na górze. Pogłaskał ją po policzku i spojrzał głeboko w oczy.-Dziękuję-powiedział po czym znów ją pocałował.

Noemi

- Nurtuje mnie jedno pytanie. - Czemu się ujawniłeś w lesie - zapytała. Odwzajemniła pocałunek. Usmiechnęła sie. Przecież mógł uciec. Ona by sobie poradziła.

Blake

-Stał stanowczo za blisko Ciebie. Poza tym o ile dobrze pamiętam dotykał Cie i nie podobało mi się jak na Ciebie patrzył-powiedział usmiechając sie zadziornie i dumnie zarazem.

Noemi

Parsknęła śmiechem. - Byłeś zazdrosny - powiedziała z uśmiechem. Musneła go delikatnie w usta. Kto by pomyślał, że wilkołak będzie o nią zazdrosny.

Blake

-Bardzo-przyznał. Jednym ruchem ręki znów znalazł się na dole i położył dziewczynę na sobie.-Kiedyś mi przejdzie-powiedział cwanie.

Noemi

Uśmeichała się cały czas. Ciekawe czy ona bedzie zazdrosna jak w pobliżu ich będzie jakaś wilczyca.

Blake

Objał ją tak że jedną dłoń miał na jej talii a drugą mógł swobodnie głaskać ją po głowie. -Noemi wiesz, to wszystko jest dziwne, ale bardzo się cieszę .-powiedział nieco dziwnie ot co. Ziewnął krótko sam przez chwilę nie wiedział co chciał przez to powiedzieć. Ach no tak już wiedział.-Myślisz że jesteśmy pierwszą taką parą.?-spytał.

Noemi

- Nie mam pojęcia - powiedziała. Na sytuacja była nadal dla niej dziwna. Ciekawe czy gdyby nie to wpojenie zakochałby się w niej, a ona w nim. Przymknęła oczy i znowu się zamyśliła. Teraz już nie myślała o tym czy go kocha, bo tego była pewna. teraz rozmyślała nad tym jak to bedzie z jego rodzicami,. Czemu nie mogła wyzbyc się obrazu ich śmierci.

Blake

Zaczął bawić się jej włosami. Miały taki piękny kolor. Uwielbiał je. Ubóstwiał.-Gdybym był człowiekiem musiałabyś mnie zabić, żeby się mnie pozbyć-rzucił nagle. Właśnie doszedł do wniosku,że to ,że jest wilkiem tylko przyspieszyło ten cały proces.

Noemi

- A może to by niczego nie zmieniło ? - zapytała. - Siedzielibyśmy tak jak teraz tylko ty nie mógłbyś się zamienić w wielkiego basiora - powiedziała. Usmeichała się cały czas. Otworzyła oczy i spojrzała na niego.

Blake

-I którejś nocy byś steirdziła,że pachnę smakowicie.?-spytał ze śmiechem. Pociągnał ją wyżej i od razu złączył swe ciepłe usta z jej zimnymi wargami.

Noemi

Pdwzajemniła pocałunek. - Byc moze - odpowiedziała z uśmeichem. Pocałowała go namiętnie i uśmeichnęła się szeroko.

Blake

PO chwili już siedział trzymając jej głowę na kolanach i głaszcząć ją z niekrytym uwielbieniem w oczach i ogromną czułością.W jego głowie teraz usypiały wszystkie mysli. Tak jakoś ostatnio czuł zmęczenie ,ale nie okazywał tego. Było mu w pewnym sensie głupio okazywać słabość przed dziewczyną. W końću przypomniało mu się jedno ważne , ba bardzo ważne pytanie.- Noemi, jak to jest z wampirami. Na jak wielkie czułości możecie sobie pozwolić.?-spytał bo w końcu jak napomniał wcześniej związek ich był nieco dziwny i skomplikowany, poza tym jeżeli kiedyś miało dojśc do czegoś więcej, a niestety bądź staty musiało ze wzgledu chociażby na ten dom chciał wiedzieć czego się spodziewać.