Mały Dworek rodziny Margott.

Noemi

- Opowiesz mi o co w tym wszystkim chodzi - zapytała idąc za nim.

Blake

-Podejrzewam ,że to tu każdy z moich braci uciekał końćząc 22 lata i to by tłumaczyło dlaczego nie mówiło się w domu głośno o tym kim jesteśmy. Każdy maiłdojrzeć do tego sam na włąsnym posagu. Wiem jeszcze, że mamy ponad 17 takich dworów przygotowanych dla każdego z nas. Jeśli ktoś sie zdecyduje w nim zostać musi przyjechać do rodzinnego domu i przedstawić rodzicom wybrankę , pozostali przekazują sobie klucze dalej. -powiedział przesuwając dłonią po ścianach jakby z nich biorąc wszystkie informacje na swój temat. Jeszcze chwilę temu nie wiedział niczego.

Noemi

Spojrzała na niego. - Czyli musisz znaleźć sobie jakąś wilczyce ? - zapytała.

Blake

-Niekoniecznie-powiedział sunąc nadal dłonią po ścianie i jakby zbierając z niej informacje.-Aaron był z człowiekiem o ile pamiętam, Marek był z kimś pokroju kotołaka, Anthony z pół człowiekiem pół wilkiem, Jared chyba też, Dominik i Koren nadal migrują.- wytłumaczył przerywając na chwilę. Jego dłoń znalazła się na drzwiach które pchnał delikatnie by się otworzyły.- Percy i Damon jeszcze nie dorośli chyba, a Marik zostanie w domu.-skończył wprowadzając jej do dużej starej sypialni, w któej prawie,że centralne miejsce zajmowało ogromne łoże.

Noemi

Słuchała go uważnie. Nagle wszystko wiedział co wydawało jej sie dziwne. Weszła do sypialni i rozglądała się po niej.

Blake

Podszedł do stolika by odłożyć klucze i znalazł mały liścik-Kretyn -rzucił przeczytawszy go.Pismo należało do Korena był jednak mały drobny szkopół , brat chyba pomylił stoliki, list powinien zlaeśc się przy wejściu.
"Witaj szczeniaku.
Zostawiam Ci dom i lecę szuklać dalej , więc prosze albo zaopiekuj się nim albo przekaż dalej choć mam do niego sentyment. A i to jest największy ze wszystkich.
No i nie dotykaj ścian od razu bo doznasz nadmiernego szoku. Za dużo informacji na raz może Cię zmiesć z nóg. I uważaj na siebie. Zadawaj im mądre pytania.
Koren"
Podsunał list dziewczynie z ironicznym uśmeichem.

Noemi

Dziewczyna wzięła go w rękę i zaczęła czytac. - Chyba na dworze powinien go zostawic - mrukneła pod nosem.

Blake

-Ale nie zrobił tego. -Podszedł do ściany i przyłożył do niej dłoń. Zależało mu na jednym pytaniu. Wpojenie.Pomyślał i zalała go fala informacji. Odsunałsię od ściany z szerokimi oczmi.- Więc wygląda na to ,że z Tobą wróce do domu.-powiedział cicho.

Noemi

Spojrzała na niego zdziwiona, odkładając list. - Ze mną ? - zapytała. Przecież to niemozliwe - pomyślała.

Blake

-Wpojenie -wytłumaczył jej.-Będą Cię musieli zaakceptować, albo tez mnie zabić. Ale to mało prawdopodobne, bo rządzą nami tradycje, wielkie tradycje-dodał.

Noemi

- Wpojenie - powtórzyła po cichu. Wzrok przeniosła na list, a potem na chłopaka.

Blake

-Wilczy rodzaj miłości na całe życie-wytłumaczył po chwili znajdując się obok niej. -To silniejsze niż ludzkie uczucia. Z czasem będę gotowy oddać za Ciebie życie-dodał.

Noemi

- Wiem co to jest - odpowiedziała. - Przynajmniej słyszałam o tym - dodała.

Blake

-I jesteś pewna ,że nie przeszkadza Ci to.?-spytał z wilczą troską obejmując ja od tyłu. Ten chłod był okropny,ale szło przywyknąc.

Noemi

- Nie - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Ją zaś drażniło to ciepło. Westchneła po cichu.