Mały Dworek rodziny Margott.

Noemi

Gdy tylko zauważyła, że jest znowu człowiekiem przylgnęła doń całym ciałem. - I co nie miałam racji ? - zapytała. Już tyle lat jest wampirem i wie, że to jest ciekawa przygoda. Pocałowała go czule w usta.

Blake

-Miałaś -przyznał z usmeichem obejmując ją szerokimi ramionami i chroniąc od zimna które po części i ona wytwarzała. Z czasem do tego przywyknie, ale nadal postrzegał ją jak człowieka, jak piekną kobietę na specjalnej diecie. Nie dopuszczał do siebie mysli,że jest zabójcą, urodzonym mordercą. Nie , nie ona. Usmeichnałsię szerzej i pocałował ją czule zatracając się na chwile.

Noemi

Odwzajemniła pocałunek. - Ja zawsze mam racje, pamiętaj - powiedziała z uśmiechem całując go po raz kolejny. Wstała i pociągła chłopaka za rękę, że on też wstał. - Chodź do domu -powiedziała idąc w jego kierunku.

Blake

Bez najdrobniejszego sprzeciwu ruszył za nią. Usmiech nie znikał z jego tarzy , a ogniki jedynie wilczo chochliczyły w jego oczach. Choć myślami dył daleko doskonale wiedział gdzie i z kim jest.

Noemi

Weszła do domu i skierowała się do salonu. Usiadła tam na kanapie. Zastanawiała się nad tym co bedą dzisiaj robic.

Blake

Zostawiłją na chwilę udając się do kuchni i chwytając zapas jedzenia dla siebie.
-Na co masz dziś ochotę.?-spytał nie wiedząc co może robić wilkołak z wampirem. Zawsze mogli się gdzieś przejśc, albo poudawać ludzi. Tylko co ona na to.

Noemi

- A ty? - zapytała. Sama nie wiedziała co mogą robic. Przeważnie poznawała nowych ludzi którzy potem stawali się jej jedzeniem.

Blake

-Możemy się przejść-zaproponował.-Wiesz nadal nie znam swoich zwyczajów.-powiedział z usmiechem zatapiając swoje kły w kolejnej kanapce. -ale cokolwiek wybierzesz pozwól mi się wcześniej ogarnąc. Potrzebujuę prysznicu-zaśmiałsię.

Noemi

- No to spacer - powiedziała. - Dobrze poczekam na ciebie - dodała z uśmeichem. Kiedy on będzie brał prysznic to ona wyskoczy na małe polowanie.

Blake

Gdy skońćzył jeść wstał i podszedł do ściany tak by dziewczyna nie widziała przyłożył do niej dłoń i znów poblokował jej wszelkie drogi ucieczki. Wiedział,że kiedy dopadnie ją głód będzie mordowała wszystko co się rusza. Poszedł do łazienki i odkręcił kran, po czym rozebrawszy się wszedł do kabiny i oparł się o ścianę.

Noemi

Podeszła do okna i próbowała je otworzyć. Na marne. Zaczęła w nie walić. On nie może odciąć jej dostępu do jedzenia. - Czemu on to zrobił ? - zapytała samą siebie.

Blake

Usłyszawszy walenie zakręcił kurki i nawet nie wycierając się ręcznikiem przybrał wilczą formę. Wszedł powarkując do salonu i zawarczał znajdując sie zaraz za nią.
Wiedział,że nie powinien tak gwałtownie reagować, ale częściej górę nad nim brala wilcza natura. Gromił ją chwilę wzrokiem po czym spojrzał bardziej ludzko i błagalnie.

Noemi

Odwróciła się do niego i spojrzała na niego groźnie. Teraz już zawsze będziesz mnie tak zamykał w domu? - zapytała. Jeśli tak to ona dziękuje. Nie lubi być trzymana w klatce jak zwierze. Ma swoje instynkty i musi mieć możliwość oddania się im. Jeśli ma ochotę na krew to musi wyjść po nią, żeby potem nie zrobić czegoś głupiego. Na przykład zabicie kogoś na oczach innych, lub cogorsza wpadnięcie w taki szał, że zaatakuje chłopaka. To nie będzie ciekawe. Kolejny raz będzie musiała uciekać z jakiegoś miejsca lub przypłaci to śmiercią z rąk jej jedynego. chłopak jeszcze nie widział do czego jest zdolna i niech uwierzy lepiej żeby tego nie widział. Jeśli będzie strasznie głodna będzie atakowała wszystkich. Niestety, ale w stanie będzie zabić dziecko tak jak zrobiła to kiedyś.

Blake

Zawył przeraźliwie otwierając jej tym samym wszystkie możliwe drogi ucieczki. Patrzył na nią chwilę i po czym odwrócił się i ruszył ponownie do łazienki skomląc po drodze.Miała rację , nie miał prawa jej więzić a tymbardziej w żaden sposób ograniczać.Snuł się powolnie korytarzem nasłuchując czy już wyszła. W sumie pokochał już wilcze ciało. Mógł uciekać, mógł znikać, mógł nie okazywać po sobie niczego. To było piękne miała rację. Tak wampirzyca miała rację.

Noemi

Nie sądziła, że tak łatwo jej wypuści. Teraz już sama nie wiedziała co zrobić. Postanowiła wyjść. Nie chciała chodzić głodna. Odwróciła się i wyskoczyła przez okna. Pobiegła wilczym tempem do lasu. Postanowiła spróbowac jednej rzeczy.