Stary bór

Amber

Gdy skończyła konsumpcję zawyła ponownie. Po niedźwiedziu zostały zalednie wstrzępy wracała biegiem opryskana krwią zwierzęcia. W ostatniej chwili zmieniła postać. Tewraz jej oczy były usmiechnięte , a oczy lśniły własnym blaskiem-Od razu lepiej-powiedziała chowając pazury.

Alice

- Zgodze się. - powiedziała melodyjnym głosem z szerokim uśmiechem. Wyskoczyła od razu stając na równe nogi. - Mm... Nie ma to jak polowanie. Ten bór jest świetny. - stwierdziła z uznaniem gładząc obrośnięty mchem pień drzewa.

Amber

-Zgadzam się- powiedziała-Po tylu tygodniach nie jedzenia, czułam się okropnie-powiedziała bez zastanowienia. Zaczęła węszyć." Już koniec " brzęczało jej w myślach."nie mów za wiele pamiętaj o konwoju"

Alice

- Towarzystwo ocierających się o ciebie ludzi... - jęknęła zniesmaczona. O co chodzi? Rozmyślała zaciekawiona myślami dziewczyny. Była odmienna od reszty wampirów i zawsze zapominała, że czasem lepiej nie mówić o tym wprost. No tak, cała ona.

Nikki

Nikki już od dawna przyglądała się postaciom. Siedziała na drzewie i starała się jak najbardziej wtopić w otoczenie, żeby nie zostać wykrytą. Z reguły była samotniczką, więc i teraz nie uśmiechało się jej zejść na dół i tak po prostu przywitać. Ale z drugiej strony już od dawna nie widziała żywej, no przynajmniej myślącej duszy. Powoli i cicho zsunęła się z pnia i powoli ruszyła ku dwóm dziewczynom.

Amber

Wyczuła ich. Ten zapach był niedozniesienia.Zawyła złowrogo. NAwet w dziesiątke nie dawali jej rady. Chwyciła wampirzycę z rękę i szarpnęła ją. -Musimy iść-zakomenderowała i puściłą się biegiem w ludzkieij postaci. Jednak biegiem nadwyraz szybkim praktycznie wampirzym.

Alice

Wyrwała się Amber. Wyczuła czyjeś myśli jak i szmery. Wiedziała, że ucieczka przed wampirem jest bezsensowna.
- Czekaj. - mruknęła cicho. Podbiegła w tamtą stronę stająć jakieś dwa metry od wampira. - Witam, jestem Alice. - przedstawiła się uprzejmie.

Nikki

Wygląda całkiem sympatycznie, pomyślała Nikki. nie wyczuwała od niej zapachu krwi człowieka. Albo nie jadła bardzo długo, albo... była jedną z tych wegetarianek. Raz kozie śmierć, musisz wreszcie się do kogoś odezwać
- Nicole - wyciągnęła dłoń - ale i tak wszyscy mówią na mnie Nikki. Krócej.

Alice

- Miło mi. - odpowiedziała z lekkim uśmiechem podając wampirzycy głoń. - Chyba nie jesteś tu długo, prawda? - no tak, jak zwykle chciała z kimś normalnie porozmawiać. Przynajmniej nie musi udawać kogoś innego niż jest.

Nikki

Uśmiechnęła się nieznacznie. Czy ja naprawdę tak bardzo rzucam się w oczy, że wszyscy widzą we mnie nową?
- Tak. Właściwie znalazłam się tutaj przez przypadek. Szukałam jakiegoś samotnego mieszkańca lasu. Kogoś, za kim nikt nie będzie płakał.
W niebieskich oczach zamigotały iskierki. Nie mogła się doczekać posiłku.

Alice

- Hmm... tutaj raczej nikogo nie znajdziesz... Jeśli chodzi o ludzi przynajmniej. Radzę przenieść się w inny las lub może pod most? Może wrzcają w siebie zbyt dużo świństw... No, ale cóż tutaj ludzi na pewno nie znajdziesz, bo tutaj to rzadkość. - stwierdziła z bladym uśmiechem. Jakoś dziwnie się rozgadała. Po co to komu? Przecież każdy wampir wie gdzie szukać ofiar. Ten bór był akurat niemal niedostępny dla ludzi. I jeszcze złożyła takie zdania... Ech... No trudno.

Nikki

- No cóż, w takim razie muszę się przenieść. Mam nadzieję, że jeszcze się kiedyś spotkamy.
Szczerze mówiąc, miała taką nadzieję. Nie wiedzieć czemu nawet polubiła tą wampirzyce. Uśmiechnęła się ukazując kły po czym wskoczyła na drzewo i zniknęła między konarami.

[sorry, że tak krótko, ale niestety muszę już iść. Powinnam być wieczorem]

Alice

- Ja również. Życzę miłego polowania. - odpowiedziała z uśmiechem i odprowadziła wampirzycę wzrokiem. Ruszyła z miejsca dobiegając do likantropki (? xD). - Żyję. - oznajmiła z łobuzerskim uśmieszkiem. - Ta wampirzyca przyszła tu również na polowanie, ale niestety tutaj ludzi raczej nie znajdzie... Albo na szczęście. - wytłumaczyła po krótce. Raczej nie wytrzymałaby czując obok świeżą krew. Nie była na "diecie" wystarczająco długo.

Amber

Jednak Amber już tu nie było. Wcale nie chodziło o tego śmierdziela. Znów miała konwój na plecach. Pędziła przed siebie zmieniając postać. W końcu zniknęła.

nmjt

Alice

Zaczęła wytęrzać słuch. W głowie słyszała tylko szepty myśli dziewczyny. Wiedziała tylko tyle, że się zmieniła i odbiegła. Sama odwróciła się na pięcie i popędziła do domu.