Pokój Zafriny

Alice

I nie tylko ludzie. - pomyślała od razu. Uśmiechnęła się do dziewczyny blado.
- Też kocham zwierzęta, ale dla dobra mojego organizmu są często niezbędne. - niestety mówiła prawde...

Zafrina

- Wiesz mnie wręcz zmuszali do jedzenia mięsa, bo lekarzom zależało na mojej krwi. W tym sensie, że mam grupę krwi 0 Rh-, a ona jest podobno bardzo rzadka. No i żeby można ją było pobrać to musiałam mieć odpowiedni poziom we krwi czegoś tam no, a tego jest bardzo dużo w mięsie. Pocieszałam się wtedy, że mogę uratować komuś życie dzięki temu zjedzeniu tego zwierzątka. - tak to było dla niej największe pocieszenie.

Alice

- Aha. - mruknęła jedynie w odpowiedzi. No tak, nie ma to jak rozmowa o własnej krwi przy wampirze! Dobra, jestem najedzona, nie czuje pragnienia. Nic nie będzie. Jakby co to nabiore powietrza na pożegnanie i wyjde.

Zafrina

W tym momencie Zafrina ziewnęła. - Przepraszam, ale jestem na nogach już prawie trzy dni. - powiedziała przeciągając się. Brak snu dawał się już jej we znaki. Oczy same się zamykały i była strasznie zmęczona.

Alice

- To już nie przeszkadzam. Dobranoc. - powiedziała z uśmiechem. Wyszła krokiem ludzkim już z pokoju i ruszyła w bliżej nieokreślonym kierunku. Zniknęła z pola widzenia.

Zafrina

- Pa. - powiedziała Zafrina i padła na łózko. Zamierzała spać jak najdłużej tylko mogła. Gdy tylko zasnęła przyśniło jej się, że biegnie przez las. Przez korony drzew przelatywały pojedyncze promienie słońca, a wszędzie można było dostrzec życie. Jakaś wiewiórka skakała po drzewach, a przy małym źródełku stał jeleń. Oczywiście nawet w śnie nie mogła być idealna i w pewnym momencie zaczepiła nogą o korzeń. Przewróciła się lądując na szczęście na miękkim mchu. Bardzo dobrze jej się spało, ale musiała się kiedyś obudzić. Gdy to już nastąpiło zerkając na zegarek stwierdziła, że spała 12 godz. Wstała, przeczesała włosy grzebieniem i przebrała się w coś czystego. Postanowiła pójść uzupełnić zapasy jedzenia.